Je blijft je verbazen..

Je blijft je verbazen...

Maar eerst willen wij iedereen bedanken voor de bijdrage om een donatie aan het ziekenhuis te kunnen maken! We hebben vandaag onze definitieve bestelling geplaatst en een foto zal volgen op mijn volgende blog! Het heeft de nodige tijd gekost aangezien je als blanke het dubbele betaald dan een 'echte' inwoner hier.. Met de nodige hulp van een local (dokter Gulan) hebben we de spullen voor een eerlijke prijs op de kop weten te tikken!

In het ziekenhuis, ook al zit onze tijd er bijna op, ik blijf me verbazen. De operatiekleding buiten te drogen ophangen terwijl er 10 vliegende kevers in zitten, vreselijk. Voor de mensen in het ziekenhuis allemaal heel normaal dus hebben we maar met ze mee gelachen, schijnbaar het beste medicijn om alles een plekje te geven!

Wederom deze week weer bij de wondverzorging geholpen. Heel wat mensen die binnen komen met een wond n.a.v. een ongeluk. Ik ben er in ieder geval wel achter gekomen dat knippen met een halve schaar niet lukt! Gewoon scheuren, grof geweld kom je een heel eind mee als je een wond verzorgd....
Toen we 'rustig' bezig waren met de wondverzorging werden we ineens geroepen door iemand in de kamer naast ons 'injection room'.. Nou wat ik daar zag, ik kon m'n ogen niet geloven. Een man, met een infuus in zijn hand half eruit getrokken, bloed op de grond, stond wankelend op zijn benen, topje van zijn geslachtsdeel boven z'n broek uit alles onder te plassen. OF WE DAT EVEN WILDEN SCHOONMAKEN?! Het enige wat ik op een sarcastische manier kon uitbrengen en waarvan ik wist dat ze dat zouden begrijpen (aangezien Engels best een moeilijke taal is) 'asante sana' (hartstikke bedankt!).

Even genoeg van de wondverzorging, tijd om eens wat te helpen in de apotheek! Dat is ook een zenuwenbaan zeg.. Alle pillen staan in grote hoeveelheden overal neergekwakt en op elkaar gestapeld. Komt er iemand met een receptje, kan je eerst weer 10 dozen open trekken of in je hand nemen voor je de goede hebt, heb je die eenmaal gevonden kan je pillen gaan tellen! Handmatig tellen.. Tellen is niet moeilijk, maar op een gegeven moment zie je het niet meer..

Denk je alles gehad te hebben, krijg je ook nog even een circumcisie (besnijdenis) onder je neus. Kleine manneke was 4 weken oud, voorhuid te strak dus hij kon niet plassen. Arme kind, beetje lokale verdoving en de schaar er in. Blij dat ik een soort 'keukenschort' voor had want alles zat onder het bloed en de urine.. Komt een hoop bloed uit zo'n mini lichaampje.. Bah bah.. Gelukkig keek de arts in kwestie met zijn linker oog in zijn rechter broekzak en duurde het hechten meer dan een half uur omdat hij elke keer zijn steekje verkeerd zette....

Na zo'n week hebben we wat ontspanning gezocht in de bioscoop.. Laat weer zien hoe de 2 werelden hier in Afrika zijn. Mensen laten medische behandelingen schieten omdat ze geen geld hebben en anderen zitten in de bioscoop! Kiezen we weer net een film die zich afspeelt in Kenia, met de achterliggende gedachte dat vrienden en familie het belangrijkste is.. &ja hoor, hoppa, alle10 traantje wegpinken toen de film was afgelopen.

&dan als laatste het tragische nieuws van deze week de bekende toeristische 'Massai markt' is afgebrand.. Alle mensen die daar hun kraampje hadden, alles weg. Met alle vrijwilligers hebben we geld ingezameld om wat mensen te kunnen helpen!

Na deze, wederom, intensieve week gaan we richting het einde! aankomende week is onze laatste week (3dagen) in het ziekenhuis en dan gaat het reizen beginnen! (Ik ben alweer bijna thuis...)