First day at the 'hospital'

Ja.. De eerste dag in het ziekenhuis, ik weet niet eens waar ik moet beginnen..

We zouden om 8:00 op gehaald worden, zouden inderdaad.. Uiteindelijk gingen we om 9:15 richting het ziekenhuis! Toen we daar aankwamen was de directrice er niet en moesten we nog een uur wachten voordat we met haar konden babbelen. In dat uur heb ik echt een tijd lang naar de meest belachelijke rolstoel ooit zitten staren (zie foto).. Creatief zijn ze in elk geval wel, maar hoe je dit een 'wheelchair' kan noemen, ik weet het niet hoor. De directrice had niet veel te zeggen.. Eigenlijk zo goed als niks, toen kregen we een rondleiding..

Meestal begin je een rondleiding bij het moment waar je het ziekenhuis binnen komt, dat kan hier alleen niet. Je komt namelijk nergens het ziekenhuis binnen, alles is buiten! Er is een soort receptie met ik denk een duizend papieren dossiers die overal neergegooid zijn, geen idee hoe ik daar ooit iets ga vinden want er zit een Afrikaanse logica achter die ik als blondje niet begrijp! De patiënten moeten zich daar melden, gaan dan eerst naar een soort 'screening' wat hun probleem precies is en dan zijn er overal kleine kamertjes met hun eigen 'specialisatie' waar ze na de screening heen moeten. Het was zo bizar druk, mensen zitten overal buiten te wachten en niemand die zich daar druk om maakt, niks gaat op tijd, alles rustig aan.

Na de rondleiding door het 'gewone' ziekenhuis, in hoeverre je het zo kan noemen.. Gingen we naar de mother and child unit.. Wat daar allemaal gebeurde, ik weet niet eens hoe ik dat in woorden moet uitleggen! Op het moment dat we de rondleiding van de hoofdzuster kregen moest ze naar een bevalling, we stonden netjes buiten te wachten maar moesten van haar binnen komen. Op dat moment, de eerste geboorte in m'n leven gezien.. En hoe.. Ramen open, vliegen overal, de deur telkens open en dicht, iedereen loopt naar binnen terwijl jij daar volledig naakt ligt met je billen richting de deur, de telefoon van de hoofdzuster die blijft afgaan en zorgt voor de meest irritante achtergrondmuziek die je je maar kan bedenken, 3 vrouwen naast elkaar allemaal aan het bevallen.. Echt een compleet gekkenhuis! Ik had verwacht dat het erg zou zijn, maar dit...

De vrouw had niet voldoende kracht om het kind eruit te persen, dus elke keer schoof het weer terug.. De zuster maar duwen op haar buik om soort van te helpen denk ik, terwijl de vrouw er uitschreeuwde van de pijn.. Toen pakte ze de schaar en zette een knipje, een berg watten om het bloed op te ruimen en binnen 5minuten was het kind ineens geboren!

Dan denk je het ergste gehad te hebben, maar alles wat daarna gebeurde.. Wauw, ik kon m'n ogen gewoon niet geloven! De navelstreng wordt doorgeknipt en het kind word gewogen en opgemeten en dan op tafel gesmeten. Gewikkeld in doeken en laat het daar maar liggen, zo werkt dat. De mond/keel en neus van het kindje moesten uitgezogen worden waarop ik dat hele vervallen ouderwetse apparaat in m'n handen geduwd krijg en het maar moet doen.. 'Because you are a nurse, right?' Well... Oke! I'll do it! Aan de muur hangt een soort föhn die warme lucht blaast om het kind warm te houden, ik weet niet waar die logica vandaan komt maar geef dat kind gewoon lekker de warmte van z'n mama ! Iedereen was bezig met de zorg rondom de moeder en dat kindje lag daar maar op tafel.. Ze hoofdzuster ging nog even rustig met haar bebloede handschoenen haar schoenen vast maken, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.. Jael en ik zijn de hele tijd bij die kleine gebleven.. Nog geen paar minuten oud en laat daar maar, notabene op 'tafel' liggen, zo onwerkelijk!

Na de nageboorte ging die moeder naar soort van 'zaal' terwijl haar kind nog steeds op tafel ligt, ik denk dat ze haar kind een minuut heeft vastgehouden voor het doorknippen van de navelstreng en daarna niet meer, over hechtingsproblematiek gesproken! Ik ging maar vragen stellen wanneer het kind naar de moeder zou gaan en hoe lang het nog op die tafel onder de föhn zou liggen, ze keek me aan alsof ik gek was &vroeg: 'is it different at where you live?' Uhh... Ja, DUHH!! Je moest eens weten hoe anders het is! Toen de moeder weg was zag ik pas wat voor zooi het was, bloed op de vloer, op het zeil dat op het bed ligt, bloed overal. De placenta word in een soort plastick bak gegooid waar je eerst de deksel van af moet halen. Als je de deksel eraf haalt zie je dat er nog meerdere placenta's liggen, van de bevallingen ervoor, zo ontzettend smerig!! Al dat bloed moet natuurlijk opgeruimd worden.. Oke, volgende shock! Met een dweil en zwart water (wat er waarschijnlijk al de hele dag staat en al 10x gebruikt is) word de vloer gedweild. Het zeil waar de vrouw op is bevallen word afgenomen met een doekje uit hetzelfde water en dan is de bevallingsbank klaar voor de volgende patiënt! Ik kon werkelijk niet geloven wat ik zag, vind je het gek dat iedereen hier ziek is en niet lang leeft! Het schort dat de hoofdzuster aan heeft gehad tijdens de bevallen word gewoon aan de kapstok gehangen en een half uur later weer gepakt voor de volgende bevalling, zo bizar allemaal.

Op school werd ik gek van reflecteren, maar op dat moment had ik het echt even nodig, er gebeurde zoveel dat ik niet kon plaatsen en wat zo ver van onze werkwijze staat.. Na de bevalling stond er ergens een keizersnede gepland, ergens in de aankomende uren (Afrikaanse mensen leven niet op tijd, dus doe het wanneer het moet of doe het niet). Of we daar ook even bij wilde kijken.. Nou het was voor vandaag wel even genoeg! Die keizersnede komt de volgende keer wel!

Het was een vermoeiende, indrukwekkende dag.. Maar ik had het niet willen missen! Ik kan niet wachten tot we morgen weer kunnen beginnen en meer nieuwe levens op de wereld kunnen zetten, beetje jammer dat we er al om 7:30 moeten zijn, maar dat gaat goed komen!